Dag 4: 14 juli. Boston (MA) 0 Mijl

Vandaag een rustig beginnetje, we gaan naar het dichtbijgelegen strand. De B&B heeft strandstoeltjes ter beschikking en eventueel badlakens. Zwemmen is nog niet helemaal ons idee in het koude Atlantische water, maar met een temperatuur van 25 graden is een ochtendje strand een prima idee na de lange wandeling van gisteren. We nemen de e-readers mee, kunnen we rustig een paar hoofdstukjes lezen. Het is rustig op het strand, maar op de op de boulevard naar Castle Island is het druk met joggers, wandelaars en fietsers. Blijkbaar zorgen de Bostonians voor een goede conditie. Na een paar uur steekt er een windje van zee op en wordt het koud op het strand. Tijd om te verkassen naar het centrum van Boston.

Als we naar huis lopen zien we een meeting in een nabijgelegen park. Blijkt een AA-meeting te zijn, waarop iemand door de microfoon in het openbaar vertelt dat hij alcoholist is en hoe het zover heeft kunnen komen. Hij staat nu bijna 5 jaar droog. We worden toch even stil van zoveel openbare zelfonthulling. Zou je in Nederland toch niet snel zien, denken we. We weten inmiddels dat het slechts en paar kilometer is naar het centrum van Boston en dat het goed te wandelen is. Er is wat bewolking, maar de temperatuur is goed. Zagen we gisteren in de haven een groot cruise-schip Norwegian Dawn, (2340 passagiers) vandaag ligt er de Maasdam van de Holland Amerika Line (1258 passagiers), een stuk kleiner dus.

In de stad lopen we richting de havens en we belanden in een uitgestrekte markt, die loopt via de dokken waar alle pleziervaarten vertrekken tot aan de Quincy Market. Er wordt van alles verkocht, vooral veel toeristisch spul, waarbij wij denken dat er thuis veel van niet gebruikt zal worden; impulsaankopen waar je dan thuis toch geen plek voor hebt. Goed voor de economie denken we dan, hoewel wij zelf de verleiding prima kunnen weerstaan. We lunchen op het terras van de Granary Tavern, vorig jaar hadden ze het beste terras van Boston, we zouden het zelf niet gedacht hebben. Het eten en de bediening zijn oké, maar als je hier al een prijs mee wint, dan zegt dat mogelijk meer over de competitie dan over de eigen prestatie, volgens ons.

Na de lunch wandelen we door naar het winkelcentrum en bezoeken Macy’s, altijd leuk om even te kijken en aangezien Esmée’s Teva’s het begeven hebben, zijn we dringend op zoek naar vervanging. We slagen er nog niet in. Verder zijn we op zoek naar een cap voor Jos, die had de zijne vergeten en met de stralende zon ligt verbranding op de loer. In het centrum is het druk. Een groepje Afro-Amerikanen in zwartleren motoruitrusting staan op een verhoging in een soort hardcore rap te verkondigen dat ze de werkelijke verkondigers van het woord zijn; we wachten niet om alle uitleg te horen. Ze zien er eerder uit als vertegenwoordigers van de Hells Angels of Satudarah; beetje rare combi als je het ons vraagt. Even verderop zien we de violiste van gisteren weer, nu in het koopcentrum. Hoewel we eerder in Boston geweest zijn hebben we opvallend genoeg niet het "déjà vu" gevoel. Maar enkele dingen die wij herkennen. Toch stimuleert ons dat niet om de toeristische plaatsen te bezoeken. We vinden wat rondwandelen eigenlijk wel prima.

Als we naar huis willen wandelen, lopen we verkeerd en komen in Chinatown terecht, Veel eethuisjes van alles wat Oosters is of denk te zijn. Koreanen, Vietnamezen of Thai lijken ons niet de traditionele bewoners van Chinatown, maar in Amerika kan alles, dus dit ook. Even dreigen we verkeerd te lopen, maar met behulp van Maps komen we toch weer op de goede weg terecht. In South Boston monsteren we even aan bij Murphys Law, een Ierse pub die we eerder al gezien hadden, maar nog niet bezocht. Ze hebben goed bier en de sfeer is Iers met Ierse muziek en Elvis Presley. Het is er allemaal heel gemoedelijk. We gaan nog even langs onze B&B voordat we langs de plaatselijke pub gaan om te eten, Local 149. Het blijkt een aardige pub met grote Warhol-achtige decoraties. Het eten is er oké, alleen een beetje veel zodat we dus weer eens met een to-go-box vertrekken. Thuis nog even de blog bijwerken, een stukje lezen en ons dan gaan voorbereiden op de reisdag van morgen via Salem, de Kittery-outlett, Perkins Cove, Ogunguit, Kennebunkport en Cape Neddick naar Portland.

Reageer hier