Allereerst wandelen we naar Kensington Market. Wij denken dat het een fysieke markt is, maar even navragen bij een van de locals, blijkt dat het de plaats is waar de migranten hun verse producten bijeenbrachten. Dus geen fysieke markthal, maar een verzameling van winkels, waar de migranten al van oudsher hun producten verkopen. Weer iets geleerd.
Om naar het centrum te gaan, moeten we door Chinatown en natuurlijk overheersen hier de kleuren rood en goud. Net na Chinatown lopen we langs het museum voor moderne kunst, dat een futuristische buitenkant heeft, dat de omgeving weerspiegelt.
Er tegenover staat een kunstwerk dat een zelfportret van Van Gogh verbeeldt. Het frappante is dat het portret in de steen is uitgehouwen, maar als je er een foto van maakt zie je dat niet, vanuit welke hoek je er ook naar kijkt.
We arriveren bij de kruising van Dundas St. En Young St., waar je gelijkenissen kunt trekken met Times Square in New York, als het gaat om enorme schreeuwerige neonreclames die het straatbeeld domineren. Maar waar Times Square wat kleinschalige winkels heeft, zijn alle winkels hier groot.
We wandelen even Eaton Centre binnen, een van de grotere winkelcentra van Noord-Amerika. Het winkelcentrum en kantorencomplex is gelegen in het centrum van Toronto en telt ongeveer 330 winkels op 150.000 m² verdeeld over vier verdiepingen. We zijn er toch even van onder de indruk. Esmée vindt hier nog een leuke blouse. Nu nog alleen de cowboylaarzen nog vinden en dan is ze echt blij. Door het gebouw heen gelopen kom je terecht in Bay St waar het oude gemeentehuis staat. Een kolossaal gebouw, waarvan het verhaal gaat dat de architect vond dat hij te weinig aandacht kreeg en daarom zijn naam rondom de gevel in steen heeft vereeuwigd. Voor gewone mensen zoals wij is dat niet waarneembaar.
We vervolgen onze route langs de St. Laurence Market, in tegenstelling tot de Kensington Market is dit een echte markthal met verse producten. Volgens Tripadvisor een van de dingen die je gedaan moet hebben als je in Toronto bent; wij zijn er niet van onder de indruk, maar ja wij hebben in Nederland natuurlijk de Markthal in Rotterdam, net even van een ander kaliber.
Er is een draaiend restaurant in de toren en een glazen vloer waarop je boven kunt lopen, lijkt Jos met zijn hoogtevrees helemaal niets. Toch zijn er mensen voor wie dit nog niet goed genoeg is, die willen zelfs op de rand van de toren even hangen, ons ontgaat de lol hiervan. Zeker als je weet dat je ruim $200 betaalt om daar te mogen hangen.
Naast de CN Tower ligt het stadion van de Toronto Blue Jays, die deze middag moeten spelen. In heel de stad zie je de aanhangers in de clubtenues naar het stadion trekken. Het stadion is fraai gedecoreerd, waarbij enige spot niet kan uitblijven. Wij lopen terug naar ons hotel en komen dan vanzelf langs Graffiti Alley, een reeks van straatjes allemaal vol met mooie graffiti. Artiesten zijn er soms ook bezig iets toe te voegen.
Mooi tegenwicht na alle strakke wolkenkrabbers rondom de CN-tower. Wellicht een straat waar je niet zo snel in zal lopen, maar hier vind je de ware kunst van graffiti. Mooie en grote stukken bedekken de muren. De straat zelf is niet altijd even schoon en, volgens sommige reviewers, moet je de foto’s vooral pas aan je moeder laten zien als je terug bent! Rond 16:30 uur nemen we de auto en rijden richting Niagara Falls (ON).
Daar arriveren we zonder problemen bij de Knighs Inn, vlak bij de watervallen en – misschien nog belangrijker – bij het Fallsview casino. We spelen er even en gebruiken het buffet. Dan is het voor ons ook genoeg geweest en wandelen we twee blokken terug naar ons hotel. Daar aangekomen zien we dat God soms rare kostgangers heeft.
Reageer hier
