Bij de haven kijk je naar Bar Island, dat via een getijdeverbinding met het vaste land is verbonden. Van twee uur voor tot twee uur na laag water kun je deze vaste verbinding te voet oversteken. Wij posten een kaart bij het postkantoor en lopen dan een outdoorwinkel binnen waar ze Teva’s verkopen. En laten ze nou net een paar hebben dat Esmée leuk vindt, waardoor ze deze vakantie toch gewoon op Teva’s kan blijven wandelen. We bezoeken de haven, wandelen door de winkelstraat, en pikken gelijktijdig nog even een paar caches mee. We brunchen even bij café This Way om daarna Acadia National Park te gaan bezoeken.
Acadia National Park werd door een groepje filantropen, waaronder de bekende John D. Rockefeller jr. gesticht in 1916 als het Sieur de Monts National Monument. Ze wilden deze prachtige natuur beschermen en kochten steeds stukken land aan (konden ze met hun fortuinen makkelijk doen). Op 26 februari 1919 werd het een National Park met de naam Lafayette National Park als eerbetoon aan de Markies de la Fayette, een invloedrijke steunbetuiger aan de Amerikaanse Onafhankelijkheidsstrijd. Op 19 januari 1929 werd de naam van het park veranderd in Acadia National Park zoals het nu nog heet. Het park kent een loop way (eenrichtingsverkeer) die langs alle bekende plekken van het park loopt. We kopen bij het Hull Cove visitor centre een park pass en beginnen aan onze tocht. Die voert ons langs Sand Beach, Otter Cliff, Thunder Hole en Cadillac Mountain.
Bij Sand Beach willen de meeste toeristen bij mooi weer aan het strand liggen. Wij kiezen voor een wandeling langs de Great Head Trail, die aanvankelijk makkelijk begint, de weg klimt geleidelijk, maar in het laatste deel daalt de route behoorlijk over rotsen en gravel. We komen uiteindelijk veilig bij het strand en vandaar weer bij de parkeerplaats waar de auto staat.
Otter Cliffs is niet echt spectaculair, maar er ligt een cache, dus die zoeken we even. Thunder Hole is een opening in de rotsen aan de kust waar bij hoogtij de golven een donderend geluid laten horen. We moeten hier echt achter in de rij aansluiten, want het is er een drukte van belang, terwijl er niets te zien of te horen is.
We zijn er niet bij het goede tij, dus we horen de rollende donder van het water in de rots niet. Wel menen verschillende toeschouwers dat er een walvis voor de kust ligt, weeer anderen zeggen twee, een moeder en een baby. Wij zien hem of haar niet, maar de aah’s en ooh’s zijn niet van de lucht, dus mogelijk is er toch iets te zien wat wij niet zien, of er is sprake van massahysterie waarbij niemand voor elkaar wil onderdoen; we sluiten niets uit. Cadillac Mountain is een tochtje naar het hoogste punt van het eiland (466 meter) waar je een mooi uitzicht hebt naar alle kanten van het eiland. Wij genieten mee. Tijd om terug te gaan naar onze tijdelijke verblijfplaats, maar niet nadat we ons eerst tegoed gedaan hebben aan de plaatselijke folklore, een hapje kreeft eten.
We monsteren aan bij Trenton Bridge Lobster Pound en bestellen een salade met kreeft. Buiten worden de kreeften gekookt in met hout gestookte kookpotten, dat kan de smaak niet beïnvloeden, maar ziet er misschien authentiek uit. Wij vindend de kreeft op de salade te koud en daardoor ook een beetje taai, maar het is wel echte Maine lobster en daar ging het tenslotte om. Bij ons motel drinken we nog een drankje op de veranda, lezen nog een stukje en vinden het dan wel weer genoeg geweest voor vandaag.
Reageer hier
