Dag 26: 5 augustus 2018. Hyannis (MA) – Plymouth (MA) – Revere (MA)

Na de regenachtige dag van gisteren straalt vandaag de zon weer aan de hemel. Dus hebben we tijd om nog even de Kennedyroute in Hyannis te doen. De Kennedy”s hebben hier in 1928 een vakantieverblijf gekocht waar de familie de zomers doorbracht. Omdat ze een band hadden met Hyannis werden ook later belangrijke gebeurtenissen in Hyannis gevierd.

Bijvoorbeeld de dag dat John F. zijn acceptatiespeech voor het ambt van president van de Verenigde Staten uitsprak na de verkiezingen van 1960 was in dit kleine plaatsje. Verder wandelde de president er vaak over het strand wanneer hij, zoals hij zelf zei, “wilde nadenken over een ingewikkeld politiek vraagstuk”.

De wandeling voert langs de haven, waar de Kennedy’s een boot hadden. De haven is ook de plaats waar de boot vertrekt voor de overtocht naar Martha’s Vineyard, een geliefd vakantieoord van de Obama’s. Volop presidentiele geschiedenis dus. De tour eindigt bij het publieke strand, bij het monument voor de president, naast dat van de Korea strijders. Het is al vroeg warm, maar de wandeltocht is goed te doen. Terug willen we wel met de trolley die langs de kust op en neer rijdt, maar we hebben geen flauw idee hoe laat die zal komen en dus wordt de terugweg ook weer wandelend afgelegd; goed voor de stappenteller. Dan wordt het tijd om weer terug te keren richting Boston.

Het is nog vroeg, dus we rijden even naar het andere eind van het schiereiland naar Falmouth, dat net als Hyannis vooral toeristisch is. We lunchen er even en rijden dan het schiereiland weer af. Het is redelijk druk onderweg, iedereen lijkt op weg naar Boston. Tijd voor ons om even van de weg af te gaan en aan te leggen bij de haven van Plymouth, een alleraardigst stadje met een leuke haven met kroegen en restaurantjes. Overal hebben ze grote beschilderde kreeften staan, die overal een ander motief hebben al naar gelang de sponsor die ze geadopteerd heeft. Wij wandelen langs de haven en over een deel van de pier en kijken even toe bij de plek waar bootjes en boten te water worden gelaten of uit het water worden gehaald. Het blijft een leuk gezicht om te zien hoe de ene eigenaar zeer bedreven is en de ander nog wat minder.

Bij verschillende terrassen aan de haven wordt life muziek gespeeld. Zomaar een drankje op het terras doen, is niet overal mogelijk, tafeltjes worden gereserveerd voor mensen die iets willen eten. Wij belanden bij een restaurant dat een royale bank op de veranda heeft staan, waar we iets kunnen drinken en een hapje erbij nemen. De zon schijnt en in deze entourage is het goed vakantievieren.

Tegen het eind van de middag storten we ons toch weer in het verkeer richting Boston voor onze laatste overnachtingen in Revere een stadje aan de noordkant van Boston een beetje in de richting van de luchthaven. Eerst zijn we bijna verkeerd als Jos denkt dat de Comfort Inn de bestemming is, terwijl het de Quality Inn moet zijn, maar we komen uiteindelijk prima op onze bestemming terecht. Het hotel doet zijn naam geen eer aan. Daar de goede kamer krijgen blijkt een hele opgave, eerst krijgen we er een die al bezet blijkt, dan krijgen we er een die niet schoon is en waar dooie vliegen op het bureau liggen. Uiteindelijk krijgen we een lege en schone kamer en kunnen we al onze spullen uit de auto slepen om ze terug te brengen tot de drie koffers en wat handbagage die we op de heenweg ook hadden. Met dit soort gedoe in het hotel merk je dat het tijd wordt om weer terug naar huis te gaan. Een medehotelgast die een stukje van onze misère meekreeg, probeert ons te motiveren om verhaal te halen bij de hotelketen, maar daar hebben we nu geen trek meer in.